யாழ்ப்பாணத்தின் கோப்பாய் பிரதேச செயலாளர் பிரிவின் நிர்வாக எல்லையில் உள்ள கரையோரப் பிரதேசமே வளலாய். வடக்கே கடலும், மேற்கில் (தற்போது உயர்பாதுகாப்பு வலயமாக பிரகடனப் படுத்தப்பட்ட) பலாலியையும், கிழக்கில் ஈழத்து பாலகதிர்காமம் என போற்றப்படும் செல்வச்சந்நிதியினையும் தெற்கில் அச்சுவேலியையும் கொண்டு பரந்துபட்ட பாரிய கிராமமே இவ் ஊராகும்.

ஒரு காலத்தில் விவசாயத்திற்கும், சிறந்த மீன் பிடிக்கும் புகழ்பெற்ற இடமாக விளங்கியதுடன் வெங்காயச் செய்கையில் தன்னிறைவைக் கண்ட ஓர் அழகிய கிராமம். விவசாய நிலத்துடன் பலதரப்பட்ட தொழில் வர்க்கத்தினரைக் கொண்டும் விளங்கியது. முன்னைய காலத்தில் வெளிநாடுகளில் இருந்து இலங்கைக்கு வரும் உல்லாசப்பயணிகள் இங்கு வரத்தவறுவதில்லை. இக்கடல் வளத்தின் அழகையும், ஆர்பாட்டம் இல்லாத அமைதியான நீரின் தன்மையையும் கண்டு சிற்றம்பலம் கார்டினர் என்பவரால் பாம் பீச் ஒன்றும் கட்டப்பட்டிருந்தது. இதில் வெளிநாட்டு உல்லாசப் பயணிகளை கவரும் வகையில் வாடி வீடும் அமைக்கப்பட்டு இருந்தது. ஆரம்பகாலத்தில் காங்கேசன்துறை சீமெந்து தொழிற்சாலைகளில் பணிபுரிந்தவர் களும், பலாலி விமான நிலைய ஊழியர்களும், யாழ்ப்பாணத்து அரசியல்வாதிகளும் தமது விடுமுறையைக் கழிக்க இங்கு வருவர். ஆனால் யுத்த காலத்துக்குப் பின்னர் அவை அனைத்தும் அழிக்கப்பட்டுவிட்டன. வளலாயின் மேற்கு கரையோரமாக இன்னும் சில பகுதிகள் விடுபடாமல் இராணுவக் கட்டுப்பாட்டில் உள்ளன.

வளலாய் மக்களுக்கு பெருமையைச் சேர்த்துக் கொடுத்தது பாம் பீச் மட்டுமல்ல, இங்குள்ள மண் வளமும் கூட, நான்குவகையான மண் வளத்தினைக் கொண்டுள்ள இப்பிரதேசத்தில் எவ்வகையான பயிரினையும் செய்து கொள்ள முடியும். 1980 ஆம் ஆண்டு இக் கிராமத்துக்கு வருகை தந்த சிறிமாவோ பண்டார நாயக்க மற்றும் அனுரா பண்டாரநாயக்க போன்ற அரசியல் வாதிகளுக்கு வெங்காயத்தினால் மாலை அணிவித்து வரவேற்றனர் இங்குள்ள விவசாயிகள். இங்குள்ள விவசாயிகளது வசிப்பிடங்கள் யாவும் கல்வீடுகளே. 1980 ஆம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் இங்கு மொத்தம் 1139 குடும்பங்கள் வாழ்ந்தன. இக்கிராமத்தின் முன்னேற்றத்திற்காக வளலாய் சனசமூக நிலையம், பாரதி சனசமூக நிலையம், எமலியன் சனசமூக நிலையம்  என மூன்று நிலையங்கள் காணப்பட்டன. அத்துடன் வணக்க ஸ்தலங்கள், தபாற்கந்தோர் போன்றவையும் காணப்பட்டன. இவை அனைத்தும் தற்போது அழிக்கப் பட்டு காடாக காட்சி தருகின்றன. சில இடங்களை இனங்கண்டு கொள்வதிலும் சிக்கல்கள் தோன்றுகின்றன.

1991 ஆம் ஆண்டு ஆரம்பமான இராணுவ நடவடிக்கையால் வளலாயை விட்டு வெளியேறிய மக்கள் 20 வருடங்களுக்கு பின்னர் தற்போது குறைந்த நிலப்பரப்பில் மீளக்குடியமர அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளனர். வளலாய்  கிராமத்தின் மொத்த நிலப்பரப்பில் 60 வீதம் விடுவிக்கப்பட்டுள்ளது. மேலும் 40 வீதம் இன்னும் உயர் பாதுகாப்பு வலயத்துக்குள் முடங்கிக் காணப்படுகிறது. இதில் கிழக்குப் பகுதி நாலு வருடங்களுக்கு முன்னர் முற்றுமுழுதாக மீளக்குடியமர்த்தப்பட்டு அங்கு தற்போது 300 குடும்பங்களுக்கு மேல் வசித்து வருகின்றன. இவர்களுக்கு வீட்டுத்திட்டங்கள், மின்சாரவசதிகள், உள்கட்டமைப்பு வசதிகள், வீதிகள், சனசமூகநிலையங்கள், முன்பள்ளிகள் என்பன வடக்கின் வசந்தம் திட்டத்தின் கீழ் செய்து கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. அத்துடன் விவசாயிகளுக்கு விவசாயம் சார் உபகரணங்கள் வழங்கப்பட்டுள்ளதுடன் 75 வீதம் அளவிற்கு அவர்களுக்கு தேவையான உதவிகள் பெற்றுக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.

தற்போது விடுவிக்கப்பட்ட வளலாய் வடக்கின் குறுகிய நிலப்பரப்பில் தற்போது யாரும் மீளக் குடியமரவில்லை. முப்பது வருடங்களுக்கு முன்னர் மீன் பிடித் தொழிலை அதிகமாகக் கொண்ட இக்கிராமத்தின் வடக்குப் பகுதியில் மீனவக் குடியேற்றத்திட்டம் ஏற்படுத்தப்பட்டிருந்தது. இதில் பல எண்ணிக்கையான மீனவர்கள் குடியமர்ந்தும் சொந்தமாக காணிகளை பெற்று 75 குடும்பங்களுக்கு மேல் தொழில் செய்து வந்தனர். தற்போது வளலாய் வடக்கில் 75 வீதம் நிலப் பரப்பு பலாலி எல்லையோரமாக காணப்படுவ துடன் அது விடுவிக்கப்படாமல் உள்ளது.
விடுவிக்கப்பட்ட 25 வீத நிலப்பரப்பில் கண்ணிவெடிகள் காணப்படுவதனால் மக்கள் மீளக்குடியமர்வதற்கு அனுமதி கிடைக்கவில்லை. அத்துடன் வடக்கு கடற்கரையோரமாக காணப்படும் இந்து மாயனத்தை பாவிப்பதற்கு ஊர் மக்களின் முயற்சியினால் பிரதேச செயலாளரின் தலைமையில் இராணுவத்தினரிடம் அனுமதி பெற்று சடலங்களை தகனம் செய்ய வழி செய்து கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. அத்துடன் இரண்டு இலட்சம் ரூபா செலவில் சுடுகாடும் திருத்திஅமைத்துக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

இப்பகுதி பூர்வீக கடற்தொழிலாளர்கள் மீளக்குடியேறாமல் தொடர்ந்தும் பருத்தித் துறை, வல்வெட்டித்துறை போன்ற கரையோரங்களில் தமது ஜீவனோபாயத்தை மேற்கொண்டு வருகின்றனர். வளலாய் மேற்குப்பகுதியில் 1/3 பங்கு நிலப்பகுதி 2011 ஆம் ஆண்டு யாழ்மாவட்ட கட்டளைத் தளபதி மகிந்த ஹத்துரு சிங்கவினால் அப்போதய மாவட்ட அரசாங்க அதிபர் இமெல்டா சுகுமாரிடம் கையளிக்கப்பட்டு மக்கள் மீளக் குடியமர அனுமதிக்கப்பட்டது. மற்றைய 2 பங்கு நிலப்பகுதி இன்னும் உயர்பாதுகாப்பு வலயத்துக்குள் அடக்கப்பட்டு இராணுவத்தினரால் சுவீகரிக்கப்பட்டு முட்கம்பி வேலிகள் அமைக்கப்பட்டுள்ளன.

20 குடும்பங்கள் தற்காலிகமாக கொட்டகை அமைத்து எந்தவித அடிப்படை வசதிகளும் இதுவரை செய்து கொடுக்கப்படாத நிலையில் வாழ்ந்து வருகின்றன. அத்துடன் இப்பகுதியின் அருகில் பாரிய காடுகள் காணப்படுவதால் காட்டு விலங்குகளின் தொல்லையும் விச ஜந்துக்களின் பெருக்கமும் இரவில் அதிகமாக காணப்படுகின்றது. அத்துடன் மின் மின்சார வசதியும் இப்பகுதிக்கு இன்னும் வழங்கப்படவில்லை. இதனால் மக்கள் இரவு வேளையில் தங்குவதற்கு அஞ்சுகின்றனர். இதனால் அருகில் உள்ள அயலவர் வீடுகளுக்கு சென்று படுத்து உறங்கி காலையில் மீண்டும் இங்கு வந்து தமது சிறு வாழ்வாதாரத்தினைப் பார்த்துக் கொள்கின்றனர். வளலாய் வடக்கில் மீளக் குடியேறி நீண்ட காலமாகி தற்போது ஓரளவு சுகாதார வசதிகள் ஏற்படுத்திக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. ஆனால் மேற்கில் அவ்வாறாக எந்த நடவடிக்கையும் மேற்கொள்ளப்படவில்லை என இப்பிரதேச மக்கள் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர். அத்துடன் பொது கட்டடங்கள் இன்னமும் புனரமைக்கப்படாமல் உள்ளன.

பாடசாலை எதுவும் இல்லை

இங்கு இயங்கி வந்த வளலாய் அமெரிக்கன் மிஷன் தமிழ் கலவன் பாடசாலை இன்னமும் புனரமைக்கப்படவில்லை. இப் பாடசாலை 1888 ஆம் ஆண்டு மிஷனறிகளால் ஆரம்பிக்கப் பட்டு ஒரு நூற்றாண்டு காலம் உயர்தரப் பாடசாலையாக இயங்கிய பின்னர் ஆரம்ப பாடசாலையாக தரம் குறைக்கப்பட்டிருந்தது. பின் 1990 ஆம் காலப்பகுதியில் யுத்தம் காரணமாக இப்பாடசாலை முற்றாக சேதமடைந்துள்ளது. இதனால் இப்பகுதியில் உள்ள 150 மாணவர்கள் இடைக்காடு, கதிரிப்பாய் போன்ற இடங்களுக்கு சென்று தமது கற்றல் நடவடிக்கையில் ஈடுபட்டு வருகின்றனர். இது தொடர்பாக அரச அதிபர், கல்விப் பணிப்பாளர் போன்றோருக்கு கடிதம் அனுப்பியும் நிதிப்பற்றாக் குறையினைக் காரணம் காட்டி பாடசாலை மீள இயங்க நடவடிக்கை எடுக்கப்படவில்லை என பெற்றோரும் சமூக, ஆர்வலர்களும் தெரிவிக்கின்றனர்.

சுகாதார வசதி
கடந்த கால யுத்த நடவடிக்கையால் இங்குள்ள மலசலகூட கட்டடங்கள் சேதமடைந்து அழிந்து விட்டன. அத்துடன் பல கிணறுகள் பாழடைந்து ஒவ்வொரு வளவுகளிலும் காணப்படுகின்றன. இங்கு மீளக்குடிமர்ந்த மக்களுக்கு எந்தத் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களும் இவற்றைத் திருத்திக் கொடுக்க முன்வரவில்லை. மேலும் வைத்திய தேவைக்கு பல கிலோ மீற்றர் தூரத்தில் உள்ள அச்சுவேலி பிரதேச வைத்திய சாலைக்கே செல்ல வேண்டியுள்ளது. இங்கு கடைகள் விற்பனை நிலையங்கள் போன்ற எந்தவித அடிப்படைத் தேவைகளையும் நிறைவேற்ற முடியாத அளவிற்கு இங்குள்ள மக்கள் வாழ்ந்து வருகின்றனர்.

தாமதத்தின் காரணம்

கண்ணிவெடி புதைக்கபட்ட இடத்தில் கண்ணிவெடி அகற்றப்பட்ட பின் உரிய நிறுவனத்தால் சான்றிதழ் வழங்கப்பட்ட பின் மீள்குடியேற்றம் இடம் பெறும் என அதிகாரிகள் கூறுவதாக பொது மக்கள் கூறுகின்றனர். 1991.12. 07 அன்று ஆரம்பமான இராணுவ நடவடிக்கையால் வளலாயை விட்டு வெளியேறிய மக்கள் கடந்த 20 வருட அகதி வாழ்க்கையின் பின் தற்போது மீளக்குடியேற விருப்பம் தெரிவிக்கின்றனர். ஆனால் தமக்கு எந்தவித உதவிகளும் வழங்கப்படாமையாலும் காணிகள் முழுமையாக விடுபடாமையாலும் மீளக்குடியமர அஞ்சுகின்றனர். அத்துடன் நிலக்கண்ணிவெடிகளையும் காரணம் காட்டுகின்றனர். இது தொடர்பாக உரிய அதிகாரிகள் கிராமத்தின் நிலையினைக்  கவனத்திற் கொண்டு நடவடிக்கை எடுத்து முழுமையான மீள்குடியேற்றத்தை அமைத்துத் தருமாறு கேட்டுக் கொள்கின்றனர். இப்பகுதி பூர்வீக குடிகள்.